Carla Zijlemaker

Moet je niet iets schrijven over je vertaalopvatting, stelde iemand voor, tja... Daar bleek hij mee te willen vragen of ik voor vrij vertalen of voor meer letterlijk vertalen was... Niet echt letterlijk natuurlijk, maar ook niet te vrij. Ik heb nog nooit een vertaler gesproken die daar een eenduidig antwoord op kon geven. 'Vertalen wat er staat' is een kreet die een tijdje in zwang was, maar wat staat er dan precies; vertalen begint met interpreteren en dat is per definitie nogal subjectief, vooral als het om fictie gaat. Je vertaalt wat je dénkt dat er staat, of wat je denkt dat de schrijver bedóélt met wat er staat, en heel soms ook wat je vindt dat er had móéten staan. Vertalen is vooral geschipper dat je achteraf moet kunnen verantwoorden. Of, iets wat ik ooit boven een artikel heb zien staan en wat het voor mij wel zo'n beetje zegt: Vertalen is de hele tijd proeven. Je probeert wat, laat het even op je tong liggen, maakt het wat pittiger, proeft nog een keer en spuugt het weer uit... of niet.